Słownik etymologiczny języka polskiego/broda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
broda, brodawka, brodawica; brodafiasz i brodofiasz, ‘brodacz’ w 17. i 18. w. z węgierska (przymiotniki na -asz); podbródek. Prasłowo; z pierwotnego *borda, cerk. brada, rusk. boroda; brodawka i podbródek są już prasłowiańskie. Prus. bordus, ‘broda’, lit. barzda, barzdotas, ‘brodaty’, łac. barba, niem. Bart (jest i w nazwach berdysza). Liczne nazwy roślinne: czartowa broda, kozia broda (bródka), już z 15. w.; u Załuskiego jest i siwobrodafiasz.
